ကိုယ့္ပ်ဳိး
ကိုယ္စိုက္
ကိုယ္စိတ္ၾကိဳက္
ကုိယ္ထိုက္
ကိုယ္ဖန္
ကုိယ္ မပန္လည္း
သ႑ာန္ သြင္ဆန္း
အၾကင္ပန္းကား
ပြင့္လန္း
ေ၀ေသာ္
မိုးကိုေမွ်ာ္လင့္
မိုးျမင့္တက္ရုံ
ကိုယ့္ရင္အုံကို
ေျခစုံတြန္းကန္
ဒဏ္ရာက်န္ေအာင္
အတန္တန္ ဖ်က္ေျခြ
ကိုယ့္အသည္းေျမကို
ေတာ္လွန္လိုသည္။
ကိုယ္စိုက္
ကိုယ့္ပန္း
ကိုယ္မနမ္းရက္လည္း
ပင္ထက္ ေရာ္ရင့္
ေနျခည္သင့္၍
ေလေျပဆင့္က
ပြင့္ဖတ္
ဆြတ္ေၾက
တစ္စစီေျခြမွ
ေနာင္တ တစ္ေလွ
မ်က္ရည္ေ၀လ်က္
ကိုယ့္အသည္းေျမမွာ
(တဖန္)ေၾကြခ ရွာသည္။
ကိုယ္ပ်ဳိး
ကိုယ္စိုက္
ကိုယ္စိတ္ၾကိဳက္
ကုိယ္ထိုက္
ကိုယ္ဖန္
ကုိယ္ မပန္လည္း
ပင္ယံေနေန
ကိုယ္မေျခြခဲ့
ပင္ေအာက္ေရာက္ေရာက္
ကိုယ္မေကာက္ခ်င္လည္း
အသင္ေၾကြပန္း ေျမထက္လမ္းမွာ
လွမ္းဆင့္ နင္းေခ်
မျဖစ္ေစဖို႕
ေကာက္ငင္ ေရေဆး
သိမ္းထားေပးသည္
ေမႊးရနံ႕ ေ၀ေ၀ .. မေ၀ေ၀
ကို္ယ့္အသည္းေျမမွာ
(အစဥ္) အိပ္စက္ေစသတည္း..။
ရႊမ္းသိဃၤ (တနသၤာရီ)
(၂၇-၅-၂၀၁၃)
0 comments:
Post a Comment