တစိမ့္စိမ့္ေတြးၾကည့္
ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလးပါပဲ
တိတ္တဆိတ္ေငးမေနနဲ႕..
အေတြးေတြ အေငြ႕မျပန္ဖို႕
အေတြ႕သ႑ာန္လည္း ဆြဲဲၿငိေလဦး
အတြဲအလြဲ အကြဲအၿပဲေတြႏွင့္
ဘ၀လည္း မည္းသဲခဲ့ဖူးၿပီးၿပီေလ
အစြဲက အခုထိ မျဖဳတ္ႏိုင္သ၍
ဆုတ္ျပန္ ဆန္ျပဳတ္ေတာ့ မေသာက္မိပါေစနဲ႕တဲ့
ေဖ်ာက္ၾကည့္မိတဲ့ ငါ
ငါ..ငါ..ငါ..ႏွင့္
အခါခါပါ ေရာခ်ခဲ့ ရမၼက္
ေလာဘႏွင့္ ေမာဟကဖ်က္
ေၾသာ္...ေျပာမရေတာ့ ေဒါသကထြက္
ေလာကမွာ မာနကို မိုးထိျမင့္ေသး
မသိလိုက္ မသိဘာသာႏွင့္ေန
အရွိသာသနာအတြင္းမွာေတာင္
အခုလိုစိတ္ေတြ အျပင္း
အဖ်င္းအကုသိုလ္အဟိတ္တရားႏွင့္
စိတ္ထားက ငရဲမီးကို
ဖရဲသီးလို ခ်ဳိတယ္ ထင္တဲ့ငါ
ကုသိုလ္လို ေစတသိက္ႏွင့္
ယခုလိုဆို ပိုေတာင္ေ၀းေရာ့မယ္
ဒီတခါေတာ့ ဘယ္လိုပဲ ေျပာေျပာ
သံသရာတေၾကာမွ
အဖန္တစ္ရာမက မနစ္မြန္းရေအာင္
ဒိဌအဟုတ္ျပတ္တဲ့
ပဋိစၥသမုပၸတ္ကို ေလ့လာ
၀ိပႆနာ အခါခါအားထုတ္
ငါ တရားျဖဳတ္ဖို႕ပဲ လိုေတာ့တယ္..။
ရႊမ္းသိဃၤ (တနသၤာရီ)
(၁၆- ၁၂-၂၀၁၁)
0 comments:
Post a Comment