အသင္.. ပိေတာက္...
ဒီတစ္ေခါက္လည္း
၀ါေရႊၿဖိဳးေမာက္..
ကၽြႏု္ပ္ေရွ႕ ေရာက္လာ ျပန္ၿပီတကား။
တစ္ေယာက္ဆို တစ္သက္
ပိေတာက္ဆို တစ္ခက္တဲ့
မပ်က္ကြက္ ေမတၱာ
ၾကင္နာ မၾကြင္း
အစဥ္လာ မယြင္းဘဲ..
ခ်စ္ျခင္း သစၥာ သက္ေသတည္ခဲ့..။
ပန္းအျပည့္ပန္ေပး
အနမ္းေပးဖူးခဲ့
အရင့္ အရင္ တန္ခူးမွ
ခ်စ္ဦးသူကို ရြယ္ရည္မွန္း
ဘယ္ဆီ လွမ္းလွမ္း
ႏွစ္စဥ္ လြမ္းမိရပါ့တကား..။
တစ္ႏွစ္မွာ တစ္ရက္
တစ္ရက္မွာ တစ္မနက္ပြင့္
ရင္ပါနင့္ေအာင္ ပိေတာက္ႏွင့္ခိုင္း
ယွဥ္ႏိႈင္း ခ်စ္ရေပလည္း..
ပြင့္သမွ် ေျမခ
ခ်စ္သမွ် ေၾကြခဲ့ရပါ့တကား...။
ပိေတာက္ကို ခူးခိုက္
ပ်ားေတြကုိက္သို႕
ထိခိုက္ရွနာ.ဒီရင္မွာကား..
မသိမသာ တမ္း
ႏွစ္တိုင္း လြမ္းခဲ့...
ႏွစ္ေတြ အလီလီေဟာင္း
ရာသီေတြ ေျပာင္းလဲ
ယွဥ္တြဲ ပိေတာက္
ၾကင္သူ တစ္ေယာက္ကို
တႏွစ္မွာ တေခါက္ေလာက္
သႀကၤန္ခ်ိန္ေရာက္က
ပိေတာက္ပင္ေအာက္မွာ
သူလာႏိုးႏိုး
တိတ္တခိုးျဖင့္
လြမ္းမိုးေဆြ
သြန္းျဖာေ၀ရဦးမွာပါတကား...။
အသင္.. ပိေတာက္...
ဒီတစ္ေခါက္လည္း
၀ါေရႊၿဖိဳးေမာက္..
ကၽြႏု္ပ္ေရွ႕ ေရာက္ခ်ိန္
ေျခရာလည္းေဖ်ာက္
ၾကင္သူတစ္ေယာက္သို႕
ႏွလုံးထိုးေဖာက္
အသည္း ေပါက္ေအာင္ လြမ္းရဦးမွာပါလား..။
ရႊမ္းသိဃၤ (တနသၤာရီ)
(၈-၄-၂၀၁၂)
(ပိေတာက္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ခံစားခ်က္ ေျပာျပလာေသာ ညီငယ္ ကဗ်ာခ်စ္သူအတြက္ အမွတ္တရ ေရးဖြဲ႕ ျခင္းသာျဖစ္သည္...။)
အသစ္သစ္ႏွစ္မွာ အခ်စ္စစ္ႏွင့္ ဆုံဆည္းခြင့္ရပါေစဗ်....။
0 comments:
Post a Comment