တခါတေလ ကဗ်ာဆန္တဲ့
သံစဥ္စာသားေလးႏွင့္အတူ
အတိတ္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့
ခ်ယ္ရီေျမရဲ႕ ၾကယ္စုံ ေဆာင္းညေလးေတြဆီသို႕
အလြမ္းထက္ပိုတဲ့
အဆင့္ျမင့္ သတိရျခင္းဆိုတဲ့ ေတာင္ပံအစုံကိုျဖန္႕..
စိတ္ကူးရြက္လႊင့္ ျပန္ေရာက္သြားခဲ့ေလရဲ႕..။
တခါတရံ ညေတြက ရိုမန္႕ဆန္လြန္းတယ္..။
တစ္ေန႕တာ ပင္ပန္းသမွ် ေလလိႈင္းၾကားမွတဆင့္
ေမတၱာသုတ္လိမ္း သံစဥ္ ေတး အျဖစ္ နားဆင္ရင္း
အလြမ္းေျဖခဲ့တဲ့ အတိတ္ညေလးေတြကို
ျပန္တမ္းတမိျပန္တယ္..။
ေလလိႈင္းထဲမွာ အစျပဳ ခဲ့တဲ့
ခ်ိဳ ၿမိန္အခ်စ္ေတြ၊
ပန္းႏုေရာင္ျခယ္ အနမ္းေတြ၊
ေႏွာင္တြယ္ သံေယာဇဥ္ေတြ၊
ဒါေတြ အားလုံး.အားလုံး.
ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း
ေရကုန္ ပဲ မၿပဲသလိုပဲဆိုဆို
အသဲလည္း မကြဲ
ဇာတ္လည္း မကြဲ
ေလလိႈင္းထဲမွာပဲ
ေၾကြက် ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္..။
သီအိုရီက အခ်စ္ကို ပုံသြင္းလိုက္တာလား။
အခ်စ္က သီအိုရီ ဆန္လြန္းေနတာလား..။
အေျဖက သိပ္ရွင္းလြန္း ရိုးလြန္းတယ္ဆိုေပမယ့္
ငယ္ႏု အရြယ္မေရာက္ေသးတာလို႕ပဲ
အျပစ္တင္ပါေစေတာ့
ေရာျပြန္းရင္ခုန္သံေတြကို ႏွလုံးသားရင္အုံက
အခုထိ တိတိက်က် မေ၀ခြဲတတ္ေသး...။
ရႊမ္းသိဃၤ (တနသၤာရီ)
( ၁၃-၈-၂၀၁၄)
0 comments:
Post a Comment