တိမ္လႊာတိမ္မွ်င္ကရုတ္ကရက္မယ္
ရႈပ္ယွက္ခတ္ေနတဲ့ ေဆာင္းခိုငွက္ငယ္
ေဟာင္းလို႕ ေၾကြလႊင့္သြားတဲ့ ရြက္၀ါေလးလား
ေလဟုန္စီးလႊား ဟိုဒီလႊင့္ပါးလိုက္ဖို႕ပဲေကာင္းတယ္
ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာထြက္ခြာသူက ထြက္ခြာ
ေ၀းေလေကာင္းေလဆိုသူကဆို
အိမ္ကထြက္ေျပးရင္းက အိမ္ကိုလြမ္းတတ္လာခဲ့ၿပီ
သည္လူမရွိမွ သည္လူတန္ဖိုးကို နားလည္ၾကမွာ သဘာ၀ပါ
ဘ၀ကခဏတာဆိုေပမယ့္
ခဏတာ တဒဂၤေလးပဲျဖစ္ျဖစ္
အေမ့ရင္ခြင္ထဲျပန္ခိုခြင့္ေလးေပးရင္.......
ငယ္ခ်စ္ပုံျပင္ေလး ၾကားနာခ်င္ရခ်င္သလိုလို
ျမက္ခင္းစိမ္းႏွင့္ အနာဂတ္ ေကာင္းကင္ကို ဦးတည္လို႕
တခါတခါလည္း တိမ္လႊာအေနာက္ မွာ ေျပးပုန္းတမ္းကစားခဲ့ေသးတယ္..
ဘ၀ဘ၀တဲ့
ေနာင္တေတြ တေလွ တပိုက္ၾကီးႏွင့္
အေနအထိုင္မတတ္
ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္
မိုးတလုံး ေလတလုံး
ထိသမွ်ေရႊ
ေလာကၾကီးက ဟားတိုက္တာမွ အလိုက္ကန္းဆိုးမသိတဲ့ အျဖစ္
သခၤါရနယ္ပယ္မွာ အခုထိ အမွတ္မရွိ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ရုန္းခ်င္ရုန္း
ႊအခ်စ္ အမုန္း အၿပဳံး တဏွာရမၼက္ေတြ ဖုံးသထက္ဖုံး
တရားႏွလုံးကို ဘယ္ေတာ့ေလာက္ အသုံးခ်ရမွန္းမသိေသးသမွ်ေတာ့
အရံႈးၾကီးရႈံးႏွင့္ မဆုံးတဲ့ခရီးေတြ ဆက္ေနရဦးေခ်ရဲ႕....
ဆက္ရန္ရွိေသးတဲ့ ဘ၀ေတြထဲ
ေျပာလိုက္ေသးတယ္.....
မွိတ္တလွည့္ လက္တလွည့္ လင္းတလွည့္ ေမွာင္တလွည့္
တိတ္တဆိတ္ေၾကြရင္ေတာင္
တစိတ္စိတ္ႏွင့္ ေျမကမၻာရဲ႕ရင္မွာ တရိပ္ရိပ္ လင္းခ်င္ေသးရဲ႕...။
ရႊမ္းသိဃၤ(တနသၤာရီ)
(၉- ၅-၂၀၁၁)
0 comments:
Post a Comment