ေနေရာင္အလာေတာင္ မေစာင့္ေတာ့ဘူး
လက္က်န္ႏွင္းၾကြင္းေလးေတြက
လူမသိ သူမသိ ေျပးထြက္သြားၾကတယ္..
တကယ္ေတာ့ ရြက္ေၾကြတာ ေနာက္က်လြန္းခဲ့တယ္..
ဥၾသေတြ သတိေပးမွ သိလိုက္ရတဲ့အျဖစ္..
ေက်ာင္းတံခါးေတြပိတ္လို႕ အိမ္ေ၀းသူေတြ ႏႈတ္ဆက္ခ်ိန္
ႀကဳံရင္ႀကဳံသလို ထထနမ္းတတ္တဲ့ ေလရူးက တေမွာက္
ေၾသာ္ ..ပိေတာက္ကလည္း ေရာက္လာျပန္ၿပီေရာလား..
ေနေ၀းလ ႏွင့္ စိၾတမင္းသမီးတို႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၾကမယ့္ည
တမ္းတမိျပန္ေတာ့ ေရျပြတ္ႏွင့္ ေဆာ့ကစားတဲ့ ခေလးဘ၀
ရြာဦးဘုန္းၾကီးစာခ်ေပးတဲ့ နီတိက်မ္းေတြ အခုထိ အလြတ္ရေသးတယ္..
ယုံရမွာလားေတာ့ မသိေတာ့ဘူး...
ဧပရယ္လ္ ရယ္..
ပိေတာက္ဆုိ တခက္ပဲပန္မယ္
တေယာက္ကို တသက္ပဲခ်စ္မယ္ဆိုတာေလ..
ပုံျပင္လား..ကဗ်ာလား...၀တၳဳလား...
ေသခ်ာတာကေတာ့
ဟာသ တခန္းရပ္မဟုတ္ဘူး..
ရင္ခုန္သံေတြ တသက္လုံး ရပ္တန္႕သြားေစတဲ့
အခန္းဆက္ က်မ္းတစ္ေစာင္ဆိုတာကုိေတာ့..
အခုမွသိလိုက္ရၿပီ..။
ရႊမ္းသိဃၤ(တနသၤာရီ)
၁-၄-၂၀၁၁
0 comments:
Post a Comment