ပိေတာက္တဲ့..
ရင္းရင္းႏွီးႏွီးပါပဲ...။
ငယ္ငယ္ဘ၀ ဧပရယ္လမွာဆုံခဲ့ၾကတယ္..။
မာန္အထုႏွင့္
ေႏြပူဒဏ္ကို အန္တုလို႕
အစုလိုက္ အၿပဳံလိုက္ႏွင့္ ဖူးၾက..။
မိုးနည္းနည္းျဖန္းတာႏွင့္
မ်ားမ်ားလန္းခ်င္တဲ့သူ
ဖလမ္းဖလမ္းထလို႕ေပါ့
အခုေတာ့
ေကသာတေလွ်ာက္မွာ သူ စံျမန္းေခ်ၿပီ..။
ဖူးပြင့္ေ၀ေတာ့
တၿပဳံးၿပဳံးႏွင့္
အတုံးအရုံး အလုယက္
အၿပိဳင္ဆုိင္ခူးၾက..ဆြတ္ၾက..ပန္ၾက..ၾကည္ႏူးၾက..။
ေၾကြက် ေျမခေတာ့
ဖုန္တလုံးလုံးႏွင့္
ပြင့္ဖတ္ေလးေတြ ပစ္ပယ္ခ် အျဖစ္ရယ္မလွတဲ့ ဘ၀..။
တစ္ႏွစ္တေခါက္ေတာ့ေရာက္ ေရာက္လာတတ္တယ္..။
သခၤါရသေဘာႏွင့္ လူ႕မေနာကို သိေအာင္ေဖာ္ညြန္းျပဖို႕တဲ့..။
ေၾသာ္...ႏွစ္လည္းေျပာင္းေတာ့မယ္..
က်ေနာ္တေယာက္ ခ်စ္သူေကသာမွာ ပိေတာက္ေလးပန္ဆင္ေပးမိတယ္..။
ခ်စ္သူက ဘာမွမေျပာဘူး..ၿပဳံးလို႕..။
က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္ လန္႕သြားတယ္..။
ပိေတာက္ကေတာ့ တိုးတိုးေလး သတိေပးသေယာင္ ေျပာလိုက္တယ္..
"ေကာင္ေလး ..မင္း ..အသက္တစ္ႏွစ္ၾကီးျပန္ၿပီ" တဲ့..။
ရႊမ္းသိဃၤ(တနသၤာရီ)
(၂၀၁၀ သၾကၤန္ အမွတ္တရ)
0 comments:
Post a Comment